Hoe gastvrij is Ambon

Vorig jaar tijdens koninginnedag in groningen zijn marten, ezri en ik van deur naar deur gegaan en bij vreemden aangebeld om de gastvrijheid van de buurt te checken. Dit bleek een denderend succes te zijn, dus nu was het tijd om internationaal te gaan...

Hoe gastvrij is Ambon (molukken,indonesie)!

Bij aankomst op ambon kom ik alleen in een verlaten resort terecht aan de zee...mooi uitzicht, maar geen mens te bekennen, dus erg saai! dus tijd om er iets aan te doen. Via Ineke uit wierden had ik inmiddels een paar contacten gekregen op ambon. Ik bel de eerste op en krijg Isaac Marcus aan de lijn en ik maak een afspraak om ergens wat te drinken. Ik verhuis naar de ''stad'' , drink samen wat met Isaac en vervolgens nodigd hij me uit om de volgende dag bij hem thuis te komen lunchen samen met zijn familie.

De volgende dag wordt ik hartelijk in de wijk (Butah Gajah) ontvangen door Isaac, zijn vrouw sylvia en de rest van de buurt. Ik krijg een uitgebreide lunch, drinken en veel verhalen hoe het eraan toegaat in ambon. de buurjongen erik neemt me mee door de wijk en laat me onder andere een pasgeleden aardverschuiving zien waardoor er ongeveer 200 mensen dakloos zijn geraakt... indrukwekkend. Ondertussen is het al weer bijna tijd voor eten, dus ik blijf er 's avonds voor een heerlijk dinner.

Na geslaagde dag ga ik terug naar mijn hostel en is tijd om in de stad de gastvrijheid te testen. Vele drinkgelegenheden zijn  al gesloten, maar al snel raak ik met wat mensen aan de praat tegenover van de 1 zo velen karaokebars in ambon. Binnen staat de muziek zo hard dat we buiten vrolijk mee kunnen genieten van deze geweldige zangkunsten. Onder het genot van deze pure kunst drink ik samen met mijn nieuwe vrienden soppie (locale drank). Ze kunnen amper engels, maar incombo met mijn kleine indonesische woordenschat en een hoop soppie komen we heel ver. En zo gastvrij als ze zijn brengen ze me 's nacht netjes terug naar de hostel met hun ojeks (scooters).

De volgende morgen heb ik afgesproken met erik en rico (buurjongens van Isaac en sylvia). om hun geboorte dorp te bezoeken (ema, een dorp boven op de berg in ambon). Het is een eind rijden door de jungle en laatste kilometers moeten we lopen omdat de straten zijn weggevaagd door meer aardverschuivingen. In het dorp ontmoet ik rico's vader, moeder en oma. Eten en drinken komt gelijk op tafel en rico's oma probeerd me wat duidelijk te maken in het in het bahasa (indonesische taal). eerst begrijp ik het niet maar al snel wordt het duidelijk al zo naar haar gebit wijst..'ikheb nog maar twee tanden'! ah ja dat zie ik.. Samen met rico maak ik een toer door het dorp en als we terug komen bij het huis van zijn oma staat de lunch al op tafel, uitgebreis is er gekookt..mie, rijst, vis, vlees, alles erop en eraan! Na al dat lopen in de hitte en het vele eten slaat de after dinner dip er al snel in. anders ga je toch even een middagdutje doen thijs', zegt de familie...'ach ja waarom ook niet'. Ik krijg een kamer en doe een powernap van jewelste.Uitgerust en vol kunnen rico, erik en ik weer op pad.

Voor de avond zijn we uitgenodigd voor een verdsgfeestje van het buurjongetje van isaac en sylvia. de dominee is hiervoor ook aanwezig en naar ieders genot staat ie ongeveer een preek te houden van 1,5 uur. Na zijn gebed krijgt de dominee als eerst te eten. Vervolgens wordt er mij verzocht om het volgende bord te pakken..ik heb net wat gegeten, dus wacht even, maar dan merk ik op dat iedereen zit wachten op mij en niemand eerder eten pakt voordat ik mijn maaltijd heb opgeschept. Als Nederlander kom je van ver ben je eregast in dit soort situaties en wordt je behandels als koning.

Dus hoe gastvrij is ambon...een gouden plak!

Zie foto's indonesie,molukken